Unha menina que non é unha menina (quere ser unha karateca e gañar todos os campionatos do mundo) é N. (segunda letra do seu nome), que entra na papelería e merca unha postal dun coello (gosta de mercar postais de lugares, de castelos, de tranvías...) e un caderno vermello con 240 páxinas en branco ( para liberalo non sabe ben de que)... así se presenta a protagonista de "O caderno vermelho da rapariga karateka" de Ana Pessoa unha fermosa historia en primeira persoa que combina a técnica do diario persoal coa dos contos, un libro "altamente recomendável" pola FNLIJ do Brasil e "recomendado" por Ler + (Plano Nacional de Leitura portugués).
A historia de N, é fresca, cotiá á par que chea de imaxinación, o día a día da menina que nos amosa como pensa e vive na escola (o método científico, os diálogos na aula de Plástica ou a conversa sobre Deus), nos seus entrenamentos de Karaté e o seu mundo privado co seu amado caderno (o máis rico, cheo de imaxinación), que tamén é un coello, unha mosca... E tamén está Raul, o seu compañeiro na luta co que soña ter unha relación especial de sentimentos e karaté.
E están os contos que N. escribe no seu caderno, "História duma mosca que nao sabía quem era", "Histoória da personagem que queria ser pessoa".... tenros, íntimos, razoables, con moral final perfectamente encadeados coa trama central da novela.
Unha fermosa edición con ilustracións de Bernardo P. Carvalho que fan desta obra unha xoia que poñer nas inquedas mans de calquera adolescente... e máis alguns adultos e adultas... que se certo gozarán coma min desta lectura.
E para saber máis desta novela recoméndovos a recensión que dela fixo a escritora e segadora Susana Aríns:
http://www.asega-critica.net/2015/01/o-diario-que-e-um-passaro-que-e-um.html?m=1
