Esta primeira novela de Esther Vázquez é realmente unha obra novel moi engailante; eu non vos son moito de novelas fantásticas nen de dragóns pero teño que dicir que salvado o meu escepticismo inicial coa trama da novela, engancheime á historia e devoreina gustosamente para coñecer o seu desenlace.
É esta unha narración moi ben construída e coidada: a alternancia de narradores (en primeira persoa no diario, alternando coa omnisciencia e outros narradores protagonistas que contan candansúa historia propia) enriquece moito a obra; a trama está tratada con axilidade e acción, as descricións son ricas en detalles e permítennos imaxinar lugares, personaxes e seres míticos ( que ben poderían formar parte do noso imaxinario galego) polo que a fantasía nos conquista e a lectura consigue trasladarnos a escenarios e accións fantásticas moi ben relatadas pola autora.
Os noso heroes, unha moza adolescente, un vello dragón mutilado, unha dragoa ferida, un neno enfermo e un pequeno gato non son precisamente o modelo de heroes épicos e por iso sentimos empatía con eles desde o inicio da historia, comprendemos os seus medos, dúbidas, sentimentos que os fan moi reais e os lectores sentímonos ao seu lado, sufrimos e emocionámonos coas súas aventuras.
O mundo do ioga, a meditación, o encontro da personaxe principal consigo mesma, a aceptación da súa propia identidade... son camiños que a autora nos fai recorrer sempre mediando entre a realidade e a fantasía.
Realmente unha fermosa historia cun pé no mundo máxico e outro pé no mundo cotiá, unha novela de aventuras pero tamén de formación de personaxe, cunha linguaxe moi coidada e traballada.
Anímovos pois a convertirvos con Alexandra nunhas defensoras ou defensores de dragóns, de certo que non vos cansaredes de ler... e pediredes máis.
Os nosos parabéns a Esther Vázquez por esta estrea de calidade no mundo fantástico da literatura.
( Foto: Non é Parvus pero podería selo.....)
Ningún comentario:
Publicar un comentario