"PALABRA DE BRUXA" de Andrea Barreira Freije.

" Confésome insumisa e ceibe das cadeas de deuses e homes" son palabras de Berenice, palabras de bruxa, porque as mulleres cando for libres son bruxas e ben caro que pagan a súa liberdade.

Con gran sensibilidade e unha fermosa prosa,  Andrea Barreira amósanos o mundo natural da súa protagonista, unha novela que nos mantén inquedas desde o comezo pois dalgunha maneira xa coñecemos o seu final e este coñecemento obriga á lectora a embebederse das palabras,  das pracenteiras descricións do mundo da natureza e dos sentimentos e pensamentos de Berenice, sentíndonos unha, identificándonos coa súa personalidade e enchéndonos da súa sabedoría. 

"Confeso non ser nin sentirme insignificante, menos válida, incapaz ou calquera outro termo absurdo que se vos pase pola cabeza polo feito de ser muller" e como deberon sufrir sempre as mulleres que así o sentiron, as bruxas que na historia  reivindicaron a igualdade...unha novela esta de profundas reflexións e reivindicacións de ser e vivir coma mulleres libres como a protagonista de Palabra de bruxa.

A lúa, o sol, a auga, o lume, o vento acompañan a Berenice ao longo da narración, a natureza viva da paisaxe propia cobra forza e enerxía para arroupar á bruxa, para coidala durante as torturas, os interrogatorios, as acusacións inmundas cara a muller que axudou e respondeu sempre aos seus amigos e veciños.

"A partir de agora resoarán as miñas verbas coma un eco eterno. Palabra de bruxa...Entón nunca máis foi posible o silencio" e ao longo de quince capítulos,cinco sesións de tortura e un epílogo, a autora consegue coas súas palabras que nos sintamos en comuñon coas da propia Berenice.

(E para sabermos algo mási das meigas galegas e dos seus aquelarres, este artigo de Biosbardia:
 https://biosbardia.wordpress.com/2018/10/10/a-eira-das-meigas-un-circulo-litico-a-traves-da-memoria/